Deze keer wil ik jullie wat vertellen over Dudu, de juf van de NCP, het speciale groepje. NCP betekent: Neighbourhood Care Point.

Hier werkt Dudu nu 8 jaar. Ze vertelde me haar verhaal. Toen ze 26 was, had ze 2 kinderen van 3 en 1,5 jaar oud. Haar man liet haar in de steek en Dudu wist niet wat ze

moest doen. Hoe kon ze ervoor zorgen dat haar kinderen niet iedere avond met honger naar bed zouden gaan?

Ze besloot om alle bomen en planten weg te hakken bij een gebouwtje bij haar in de buurt. Het was een vervallen gebouw en doordat er geen ramen in zaten, groeiden de bomen er naar binnen. Maar Dudu bleef hard werken en hakken. De mensen lachten haar uit, maar Dudu geloofde: op dit terrein kunnen we koken voor de kinderen uit de buurt. Ze kwam in contact met Evi, een oudere, blanke vrouw van een kerk. Deze vrouw steunde haar en haar kerk voorzag in het eten.

Zo begon ze met een paar vrouwen iedere dag te koken op het terrein naast het gebouw, gewoon buiten op een houtvuurtje. Ze dacht: “De restjes zijn dan voor mijn kinderen, zo hebben we in ieder geval iets.”

Sinds haar dertiende was ze christen geworden en ze zei: “Ik wilde geen geld verdienen door mijn lichaam te verkopen, hoewel je op die manier wel het meest kon verdienen.”

Ze bleef iedere dag koken en er kwamen steeds meer kinderen. Vanuit de regering werd besloten dat dit een NCP zou worden. De chief (dorpsoudste) maakte Dudu verantwoordelijk voor deze NCP en de kerk bleef voedsel en andere benodigdheden leveren. Ze begon ook een groentetuin, zodat ze een afwisselende maaltijd konden maken.

Evi, de vrouw van de kerk, bood haar aan om op haar kosten een opleiding te gaan doen, omdat ze zag dat ze goed reageerde op de kinderen. Zo ging ze dus de opleiding voor ‘preschool en primary school teacher’ doen. Ze haalde haar certificaten en sindsdien is ze de juf van deze NCP. De kinderen, die hier komen, zijn weeskinderen, of kinderen van alleenstaande moeders of ze hebben wel ouders, maar hun ouders zijn ziek (vaak AIDS) en kunnen niet voor hen zorgen.

Dudu verdient amper wat, maar toch wil ze graag hier blijven. De mensen in de gemeenschap vertrouwen haar, ze leert de kinderen veel en bovendien, vertelde ze zelf: “Ik wil niet dat er kinderzielen verloren gaan, omdat ik zou vertrekken.” Ze vertelt de kinderen over Jezus, die van hen houdt hun Redder is, ze bidt en zingt met hen.

Inmiddels heeft Dudu drie kinderen van 9, 8 en 2 jaar oud en is ze opnieuw door een man in de steek gelaten. Ze worstelt iedere dag om haar hoofd boven water te houden, maar altijd als ik haar zie, is ze enthousiast en voert blijdschap de boventoon!