Zoals de meesten van jullie wel weten, gaan we regelmatig naar de gevangenis. Anne gaat naar de jonge mannen- en Birgitte gaat naar de vrouwengevangenis, om te delen uit de bijbel. Hier werd ik, Birgitte, vertaald door Petros of door Philile, een vrouw van 35 jaar. Ze is in december vrijgekomen, nadat ze 3 jaar vastzat en ze belde me op, omdat ze me graag wilde ontmoeten. Zo kwam het dat ze me tijdens een cappuchino haar verhaal vertelde. 

Philile heeft 2 kinderen, 2 meiden van 15 en 12 jaar. Haar man werd 9 jaar geleden doodgeschoten in Kaapstad en sindsdien voedt ze haar kinderen alleen op, met hulp van haar moeder. Drie jaar geleden kocht ze waardevolle spullen van een Swazi vrouw, die een tijdje in Amerika had gewoond. Toen ze erachter kwam, dat deze spullen gestolen waren, ging ze naar de politie om het zelf te vertellen. Ze werd gearresteerd en moest 3 jaar de gevangenis in, omdat ze een voorbeeld wilden stellen. Voordat ze de gevangenis in ging, was ze al een christen, maar ze getuigt dat deze 3 jaar zo goed geweest zijn voor haar geloofsleven. In de gevangenis heeft ze geleerd om op God te vertouwen en het heeft haar relatie met Jezus versterkt. 

Nu is ze terug naar haar familie en woont op het platteland, waar ze met elkaar hard werken op het land, zodat ze dagelijks te eten hebben. Haar broer had een baan en was de kostwinnaar van de familie. Hij betaalde tot nu toe het schoolgeld van haar dochters, maar in augustus raakte hij betrokken bij een groot auto-ongeluk, waarbij veel mensen omgekomen zijn, zo ook haar broer. Dus nu zit ze wat dat betreft met haar handen in het haar. Het schoolgeld in Swaziland is in verhouding met wat de mensen verdienen, erg hoog, met name voor de Highschool.

Philile vertelt ook over haar toekomst, ze is juf en hoopt zo gauw mogelijk weer een baan te vinden op de basisschool bij haar in de buurt. Normaal gesproken voor een juf geen probleem, maar in haar situatie wel. Haar vingerafdruk staat namelijk op haar identiteitskaart en zo kan iedereen zien dat ze in de gevangenis heeft gezeten, waardoor de kans op een baan erg klein is. Nu blijkt er een legale manier te zijn om een nieuwe ID kaart te krijgen, zonder vingerafdruk, waardoor ze met een schone lei kan beginnen. Hier is ze nu druk mee. Mocht ze daarna geen baan kunnen vinden in het onderwijs, zal ze op iedere andere baan solliciteren, ze is erg gedreven.

Ook vertelt Philile over de gevangenis, hoe belangrijk het is voor deze vrouwen, om van een buitenstaander (zoals ik) te horen over Gods liefde. Sommige vrouwen hebben in hun leven nog nooit liefde ervaren, vertelt ze. Het geeft hen hoop om te horen dat ze onvoorwaardelijk geliefd zijn door hun hemelse Vader en wat Jezus voor ze gedaan heeft. Veel vrouwen zitten in deze gevangenis, omdat ze echt verkeerde dingen hebben gedaan. Verschillende vrouwen hebben een moord op hun geweten en de straf hiervoor is hoog. Ze vertelt over een vrouw, die haar eigen kinderen had vermoord, omdat haar man haar en haar kinderen mishandelde en misbruikte. Ze zag geen uitweg meer en besloot dmv een pil zichzelf en haar kinderen van het leven te benemen. Maar ze werd op tijd gevonden en haar maag werd leeggepompt, maar voor haar kinderen was het te laat.

Philile zegt dat de sfeer in de gevangenis goed was, maar voordurend is daar het gemis, het is vreselijk om jarenlang gescheiden te zijn van je familie. Ze is vastbesloten om de draad weer op te pakken en het was bijzonder om op het einde van ons gesprek voor haar te mogen bidden, voor deze mooie, gepassioneerde vrouw. “Jezus is de enige, die de leegte in mijn hart kan vullen,” zei ze. Over een half jaar hebben ex-gevangenen toestemming om terug te gaan naar de gevangenis, dan wil ze graag getuigen en de vrouwen bemoedigen. Om ze te vertellen over: “De Weg, de Waarheid en Het Leven.”.... trouwens, haar naam betekent: ALIVE!