Deze keer wil ik wat vertellen over Zodwa.

Zodwa heb ik leren kennen via het Social & Health Centre, waar ik 2x per week een kinderprogramma verzorg voor de allerjongsten (2-4 jaar) van Nkwalini.

Haar dochtertje komt ook altijd en Zodwa helpt me vaak met de vertaling, want deze kleinsten kunnen nog geen Engels. Zodwa is een prachtig mens, hartelijk, warm en ze lacht gemakkelijk. Ze heeft nog 4 jongens tussen de 8 en 13 jaar. Haar man ziet ze maar af en toe. Hij woont ergens anders en zorgt niet voor hen, hij heeft volgens haar andere vrouwen. Dus ze moet zich maar alleen met 5 kinderen zien te redden.

Wanneer ik mijn kinderen van school ophaal, rijd ik vlak langs haar huis. Ze heeft er een kraan met stromend water, hier staat ze vaak op de hand te wassen. Het water tapt ze af, door een pasje in een apparaat te stoppen, ze moet zelf dit pasje opwaarderen.

Ondanks haar armoede, is Zodwa een positieve en opgewekte vrouw. Soms deelt ze wat over haar moeilijkheden, dat haar kinderen het zwaar hebben. Zo werd haar zoon steeds uitgelachen en gepest vanwege zijn kapotte schoenen. Daarom hebben we nieuwe schoolschoenen voor hem gekocht.

Op zaterdagmiddag stelt ze haar huis open voor kinderen. Haar nicht komt ook en helpt haar met het bijbels onderwijs. Soms zitten er meer dan 30 kinderen in de leeftijd van 2-14 jaar! Ze zingen en swingen met elkaar, bidden, zeggen bijbel teksten op, die ze zelf uitgezocht hebben en uit het hoofd hebben geleerd en bemoedigen elkaar. Sommige oudere kinderen komen met hun broertje of zusje op de rug en moeten 20 minuten lopen. Het dochtertje van Zodwa komt altijd bij mij zitten en valt vaak na 10 minuten in slaap.

Laatst kon Zodwa op zo’n middag niet uit haar bed komen, vanwege rugpijn. Haar zoontje vroeg gebed voor haar en zo stond ik samen met haar kinderen rond haar bed. Aandoenlijk om te zien hoe de kinderen voor hun moeder gingen bidden. Gelukkig zag ik haar een paar dagen later weer de was doen. En als ik Zodwa dan zie, zegt ze altijd:”Hello, how are you my friend?” en krijg ik een dikke knuffel.

Na een zwaar onweer, met regen, hagel en storm, vroeg ik hoe het bij haar gegaan was. Zoals veel Swazi huizen, was hun huis zo lek als een mandje. Alles was nat geworden en het water spoelde zelfs onder de deur door. Maar ze had alles weer op orde en Zodwa was blij dat de zon scheen.

Zodwa is een moeder, zoals velen hier; in de steek gelaten door haar man, doet ze haar uiterste best om haar hoofd boven water te houden. Maar 1 ding is zeker: haar grootste vriend is Jezus!