Nieuwsflits

Nieuwsflitsje: “Spanking, doodstraf en veiligheid.”

Hier weer even een berichtje van ons uit Swaziland. Anne heeft nu een paar keer de dagopening mogen verzorgen op de basisschool in Nkwalini. Hij doet dat op de vrijdagmorgen voor zo’n 700 kinderen. Alle groepen staan opgelijnd en zingen eerst een paar traditionele liederen en daarna wat engelse worship songs. Wat hem opvalt, is dat 1 leraar vanaf het podium dreigend met een lange stok rond loopt, om de kinderen in het gareel te houden. Dit is een algemeen gebruik op de overheidsscholen en wordt ook door ouders geaccepteerd. Straffen door middel van het slaan met een liniaal of stok, oftewel “spanking” noemen ze dit.

Verder hoorden we dat Swaziland nog steeds de doodstraf kent. Dit is sinds 1983 niet meer uitgevoerd, omdat ze niemand konden vinden, die het vonnis, door middel van ophanging, wilde voltrekken. Maar na jarenlange wervingsacties hebben ze nu een Zuid-Afrikaan gevonden, die bereid is om tegen een fors maandsalaris, de doodstraf weer actueel te maken.

Ook werden we erop attent gemaakt om de geboortebewijzen van de kinderen mee te nemen, die we nodig hebben, zodra we de grens met Zuid-Afrika passeren. Je moet in verband met “child trafficking” (kindersmokkel), kunnen aantonen dat de kinderen, waar je mee reist, ook daadwerkelijk jouw kinderen zijn. Deze nieuwe wet, die per 1 juni van kracht is gegaan, is blijkbaar hard nodig. Ook in Swaziland en met name in Siteki, een plaats vlakbij de grens met Mozambique, schijnen veel kinderen over de grens gesmokkeld te worden. In dit deel van Swaziland is het Aidspercentage het grootst. Er zijn relatief veel weeskinderen, die onbeschermd achterblijven en een gemakkelijke prooi zijn voor kinderhandelaars.

We zijn blij hier op de YWAM base te wonen en voelen ons hier veilig. Onze kinderen gaan naar een international school, waar niet gestraft wordt door middel van slaan.

Eind mei voelden we ons ineens niet meer zo veilig. Birgitte reed over de dirtroad en werd door een tienerjongen gestopt. Ze praatte even met hem en kreeg ineens onverwachts een mes op haar keel en werd in haar hals gesneden. Gelukkig is er veel voor ons gebeden en was de grootste angst en pijn al na een dag weg. Voor ons echt een wonder. We kunnen dit gebeuren als een incident zien en zijn dankbaar voor Gods bescherming. Des te meer beseffen we hoe belangrijk een muur van gebed is, als bescherming rondom ons gezin. Maar we hebben hier ook van geleerd om voorzichtiger en alerter te zijn.

Het was bijzonder om hierover te kunnen getuigen in de vrouwengevangenis en om daarna een jonge vrouw, die haar leven aan Jezus gaf, een big hug te mogen geven!

Daarom willen we eindigen met dezelfde tekst, waar ik in de gevangenis mee eindigde: “Niets of niemand kan je scheiden van de liefde van God, in Jezus Christus! (Romeinen 8: 37-39)

Deze liefde willen we hier in Swaziland uitdelen aan al die kinderen en mensen, die op ons pad komen. En via deze weg ook overbrengen aan jullie! Bedankt voor jullie meeleven, jullie steun en gebeden! Lieve groetjes van Anne, Birgitte, Ruben, Levi & Jessie.

www.hart-voor-swaziland.nl


PO Box 4823
Mbabane Swaziland H100